Frederick Laloux
Voormalig McKinsey adviseur kreeg de mogelijkheid om wereldwijd te zoeken naar niet-hiërarchische organisatievormen. Aan de hand van deze cases trekt Laloux conclusies over de werkende principes achter deze organisatievormen. Kernbegrippen daarbij zijn zelfmanagement, wholeness en evolutionary purpose.
Bij zelfmanagement bepalen medewerkers zelf de aard en planning van hun werkzaamheden en niet een manager. Wholeness doet zich volgens Laloux voor wanneer mensen geheel authentiek kunnen zijn in hun werk. Wanneer de complete mens aan het werk is, brengt die ook al zijn energie mee. Evolutionary purpose refereert eraan dat een organisatie geen doel heeft dat binnen een bepaalde termijn moet worden gerealiseerd, maar continu luistert naar wat er gebeurt en zich daar op aanpast.
Impact van het boek
De casebeschrijvingen van Laloux zijn uitstekend. Helder zet hij neer hoe de nieuwe organisatievormen werken.
Er zijn ook kritiekpunten mogelijk. Laloux’s verhaal is een juichverhaal waarin de schaduwzijde van de nieuwe organisatievormen ontbreekt, of tenminste de voorwaarde die aanwezig moeten zijn wil een organisatie kunnen transformeren tot de beschreven vormen van communicatieve zelfsturing. Er ontbreekt met andere woorden de ‘juiste bijsluiter’
Dit is waarop SDO nu juist de nadruk legt. Je kunt Laloux’s boek namelijk niet als een receptenboek hanteren. Dus eerst, waarom zou je het willen, hoe kom je daar dan terecht en hoe kun je borgen daar te blijven en optimaal te presteren?
