Hoe is de passie in vertrouwen tot stand gekomen?
Ik ben bedrijfskundige, dus een generalist en lang op zoek naar echte bevlogenheid in het werk. Ik woonde in verschillende landen en heb ervaring als beleidsmedewerker, projectleider, trainer, wetenschappelijk onderzoeker en organisatie-ontwikkelaar. En mijn echte passie in het werk kwam naar boven toen ik me ging verdiepen in het thema vertrouwen in organisaties, het thema van mijn promotie-onderzoek. Ik heb zelf de switch gemaakt van projectleider met aandacht voor vooral werkprocessen en logistiek naar trainer van managementvaardigheden met de nadruk op communicatie en reflectie en aandacht voor mensen. Toen ik wetenschappelijk onderzoek ging doen kwamen deze aandachtsgebieden bij elkaar.
Waar komt die interesse vandaan?
Door lang in Rome gewoond en gewerkt te hebben, weet ik wat het is om in een ‘low trust society’ te leven. Dat is af en toe echt niet prettig en daarom realiseer ik me des te beter de goede dingen in de Nederlandse cultuur. Wel is het zaak om waakzaam te zijn en samen actief te werken aan de waarden waar wij voor staan. Dat begint bij bewustwording. Je ziet het pas als je het doorhebt, om Johan Cruijff te citeren.
Wat fascineert je hierin?
Ik realiseerde mij dat wij door onze opleiding en ervaring gewend zijn met een bepaalde blik te kijken waardoor wij maar een deel van de werkelijkheid zien. Zelf doe ik mijn best nu zo breed mogelijk te kijken, te werken vanuit een wij-houding en evengoed waakzaam te zijn. Vertrouwen is zeker niet hetzelfde als blind vertrouwen. Het maakt je bewust van de complexiteit van het leven en daar weer chocola van maken, maakt het zo interessant. Maar veel mensen vinden dit eng.
Kun je een voorbeeld noemen uit eigen ervaring?
Ik merk sinds ik van werken aan vertrouwen mijn werk heb gemaakt dat mensen het thema vertrouwen heel belangrijk vinden, maar het eng vinden om hier actief aan te werken. ‘Vertrouwen is voor ons geen issue’ hoor ik dan. Ze zijn bang dat het agenderen van vertrouwen gezien wordt als een motie van wantrouwen. Dat is nog een hobbel die we met elkaar moeten nemen. Want deze negatieve emoties belemmeren het preventief werken aan een cultuur van vertrouwen. Met hoog ziekteverzuim, hoge juridische kosten en lagere productieviteit tot gevolg. Terwijl in een cultuur van vertrouwen mensen duurzaam inzetbaar zijn, eigenaarschap voelen en dus verantwoordelijkheid nemen, zich betrokken voelen en goed in staat zijn om hun problemen en conflicten op te lossen. Dit vraagt wel om gedurfd leiderschap, er is moed nodig om te gaan voor vertrouwen. Gelukkig zie ik ook dat het wel agenderen juist zorgt voor meer aandacht voor elkaar en dus voor verbinding en begrip. En dat is een goed begin om samen met elkaar te leren en het goede pad in te slaan.
Wie wil je bereiken met je missie?
Ik wil heel werkend Nederland bereiken, omdat op het werk mensen in samenwerkingsverbanden functioneren en dat lukt het best als er sprake is van een cultuur van vertrouwen. Leidinggevenden spelen hierbij een belangrijke rol, zij hebben een voorbeeldfunctie, maar ook voor professionals is dit een belangrijk aandachtsgebied.
Pauline Voortman
